Hervey Bay

21 jullie zijn we afgereisd naar het Hervey Bay. Dit ligt ongeveer 260 km ten noorden van Burpengary aan de kust. Via de Bruce Highway reden we kalm aan naar Hervey Bay. Onderweg zijn we gestopt bij Ettamogah Pub. Dit is een soort cowboy saloon. Alsof je jaren terug in de tijd stapt. Alles van hout met meerdere verdiepingen. Van die klapdeurtjes waar je een schietende hillbilly zo naar buiten kan zien komen rollen. Wat alleen weer zo jammer is, is dat ze overal van die verrekte gokautomaten neer zetten. Dat verpest het plaatje weer. Plaatje.... tja daar kon ik hier niet veel meer mee, want mijn camera heeft het hier begeven. Baal baal baal. Heb nog wel een paar foto's kunnen maken. Na een drankje genuttigd te hebben en nadat de rookverslaafden onder ons hun nicotinegehalte weer op peil hadden gebracht gingen we weer verder. Een paar uur verder hebben we onze auto van wat energie voorzien bij Matilde. Tja wat een naam voor een benzinepomstation niet waar? Is hier zoiets als de Esso bij ons zullen we maar zeggen. Onze maagjes begonnen hier ook te knorren. Sorry, het gaat weer over eten.... Dus hier heb ik een heerlijke steak pie naar binnen gewerkt. Janneman deed zich te goed aan een engels ontbijt. Ieks!!! Hier hebben we op een veranda gezeten met uitzicht over een Billabong (meertje) met tig Ibissen. Helaas kon ik hiervan geen foto maken, want het was er prachtig. Misschien dat de meiden of Jan nog een mooie foto gemaakt hebben. Hier had ik ook niet mijn lucky day, want hier begaf mijn schoudertas het. Ik kon em nog maar aan een kant vasthouden en niet meer als rugzak of schoudertas gebruiken. Dus maar snel doorgegaan naar Hervey Bay voordat ik nog meer ongeluk zou brengen :). Om een uur of 3 waren we daar. We hebben overnacht in Sunseeker Motel. Dis is recht tegenover de Caravan Parc waar mum en dad altijd verbleven. Jan en ik noemen het een camping maar van mums mag dat niet..... Het is een Caravan Parc.... s'Avonds zijn we hier over heen gewandeld. Mum wilde kijken of het nog hetzelfde was en of er bekenden waren. Het antwoord is ja en ja. Hier werden we helemaal gek van de Ranibow Parakeet. Een mooi beestje om te zien, maar wat een lawaai maken die beesten zeg. We konden elkaar niet verstaan zonder onze stem te verheffen. Ik zou knetterbek zijn geworden op deze camping.
22 juli hebben we kalm aan gedaan. Tenminste mum en ik. Vijf kilometer verder op was een pier van 880 meter lang. Jan en de kids besloten om hier heen te wandelen. Aangezien mum een chauffeur nodig had, was ik de aangewezen persoon daarvoor. Wij reden er met de auto heen. Na een half uur waren Jan en de kids er nog niet, dus besloten we om onze weg maar te vervolgen naar Marine Harbour. Hier kwam mijn vader vroeger veel zeilboten kijken. Zijn lust en zijn leven. Hier lag het schip waar we mee zouden gaan "whale watchen" de volgende dag. Hierna zijn we nog even gaan shoppen en terug naar het motel. Ondertussen begon het al donker te worden en onze avonturiers waren nog niet terug. Om kwart over 6 kwamen ze aangestrompeld. Helemaal total loss. Stakkers... Maar ik ben trots op ze. Het was een avontuur. Ze hebben een kleine dode haai gezien op het strand en ze werden door een of andere kerk uitgenodigd om een hot dog te komen eten met een blikje drinken. Als toegift kregen ze een boekje mee met allerlei goede adviezen.
23 juli!!!
De dag waar ik naar uit had gekeken! Walvissen kijken. Het is nog een beetje te vroeg in het seizoen, maar ze hadden ze al elke dag gezien. Om 5 voor 8 s'morgen werden we voor het motel opgepikt door een bus. Deze bus ging langs diverse hotels/campings/motels om mensen op te pikken die meegingen op de "Whalesong"(naam van de boot). De whalesong is een catamaran van ongeveer een meter of 20. Je vaart tussen Fraser Island en de kust in. Dit lijkt een kleine afstand maar voor je een eind op weg bent, ben je een uur verder. En idd een uurtje later zagen we de eerste walvissen. Om de walvissen wat te beschermen mag je niet dichter als 100 meter naar ze toe varen. Als ze naar de boot toe komen is het ok, maar het is niet de bedoeling dat ze opgejaagd worden. In de baai waren er een stuk of 2, 3 te zien. Het water is er niet erg diep dus ze kwamen alleen even iets boven het water uit. Om ze echt uit het water te zien springen moet je verder naar buiten waar het water wat dieper is. Ze waren nu dicht bij het strand. De kapitein had ze nog nooit zo dicht bij het strand gezien. Jammer voor ons want nu zagen we alleen van een afstand wat fontijntjes of een vinnetje boven water. Maar het blijft een prachtig gezicht. Wat is de natuur toch geweldig!! Ooit wil ik nog eens terug komen, maar dan in augustus. Dan komen ze met grotere getalen naar het zuiden. Er waren wel veel dolfijnen. Dit blijft ook prachtig om te zien. Op de terug weg hebben we een Dingo langs het strand zien lopen op Fraser Island. Echt cool!! Deze dag stond er een straffe wind wat Cait en mij verkeerd viel. Dus ik ben maar even binnen geweest om wat te eten te halen. En hops weer naar buiten!! Hier vloog het eten je letterlijk om de oren van medepassagiers die het eten door de straffe wind niet op hun bord konden houden. Binnen heb ik me goed aan het plafond vast gehouden anders was ik vast en zeker met mn derriere bij iemand op schoot beland. Eileen had dit bijna voor elkaar. De heer in kwestie ontving haar met open armen. Tja wie wilt er niet zo'n jong blaadje op schoot!! Ik heb hooguit de hele reis een kwartier binnen gezeten. Uit mijn verleden als zeevarende weet ik dat je je het beste voelt buiten met een fris windje en uitkijk op de horizon. Al met al een gweldige dag! Om een uur of half 3 waren we weer terug in de haven. Nadat we weer wat bijgekomen waren, wilde mums het diner nuttige in de RSL club. Yep weer eten... Nadat we ons eerst ingeschreven hadden en onze id hadden laten zien, mochten we onze weg vervolgen met de roltrap naar boven. Hier belanden we in een soort Las Vegas. Allemaal gokautomaten (pokies) en natuurlijk weer Keno!! En druk!!!! Heel Australie is gewoon gokverslaafd!! En hoe het is aangekleed!! Het plafond zag er uit als golfplaten met de kleuren van een regenboog. De vloerbedekking had de kleuren blauw, rood, geel en groen. Pijnlijk voor de ogen, maar zo komisch!!! Moe maar voldaan zijn we deze dag op tijd ons bedje ingedoken.
24 juli.
Alweer vertrek naar Burpengary. We hebben een omweg gemaakt binnendoor via Kingeroy. Hier hebben we nog een pinda caravan bezocht. Ze hebben hier wel 30 soorten pinda's, die je allemaal kan proeven. Degene die me het meest bijgebleven is, is de chili chocalade pinda. Donders die was pittig!! We hebben iets van 6 soorten pinda's gekocht! Verder zijn we door Blackbutt gereden. Hier heeft mijn tante jaren gewoond. Net voor donker waren we thuis.
25 juli.
Vandaag zijn we weer naar Morayfield Shoppingcentre geweest. De meiden wilden naar de bios naar Eclipse (romantische film over vampiers). Jan en ik gingen shoppen en mensen kijken. En geloof me als nederlander kijk je je ogen uit hier. Mensen hebben er lak aan hoe ze er bij lopen. Volgens mij trekken ze s'morgens de kast open en rukken ze er iets uit met hun ogen nog dicht. De een loopt in shorts en de ander met 3 lagen kleding. Gekleurde bloemtjes rokken met een zwart/wit ruitjes blouse en vetkwabbels die overal uitpuilen. Ik zeg altijd, ik mag het zeggen, want ik ben zelf ook niet een van de slanksten. Maar bij die zwaargewichten hier, ben ik een slanke den!! Overgewicht is hier een groot probleem, de overheid wilt het aanpakken, maar hoe is nog de vraag.
Paar weetjes van downunder.
- In de auto mag niet gerookt worden, als er een kind in zit jonger dan 14 jaar.
- Op de fiets moet je een helm op, ander ben je strafbaar en krijg je een boete aan je kont.
- Water stroomt in tegenstelde richting door de afvoer als boven de evenaar.